Anbefaling
Ei rørande og sterk bok om tap og hardt arbeid for igjen å bli den ein er.
Å vera flyktning er å mista alt, ein heim, eit fedreland og eit språk. Sjølv om ein får alt dette andre tilbake når ein får opphald i eit anna land, er det likevel ikkje det same. Ikkje ein gong Agata Kristof som blei ein akta forfattar på det nye språket fransk, eig det nye språket fullt og heilt.
Anne Mo
Ryfylkebiblioteket Suldal
Om boka
«Analfabeten» består av elleve små selvbiografiske fortellinger som til sammen danner en større historie om Agota Kristofs liv. Så lenge hun kan huske har hun lest alt hun fikk tak i, fra aviser og bøker til plakater og lapper hun fant på gata. Hun forteller om skolegang i Ungarn der faren var lærer, adskillelsen fra broren som ble sendt på kostskole og om Stalin-kulturen og flukten fra Ungarn. I Sveits måtte hun lære fransk, og hun beskriver hvordan det er å komme til et land der hun hverken kunne lese eller skrive språket som omga henne. Boken er skrevet på samme direkte måte som Tvillingens dagbok, Beviset og Den tredje løgnen. Omtalen er utarbeidet av BS.