Anne bur på ein liten gard høgt opp mot fjellet, der sola er borte i mange veker om vinteren. I mørketida tenkjer ho på sola, drøymer om sola, teiknar sola - og til slutt, når sola kjem, dansar ho til solas pris saman med heileslekta.Dette er ei stilleståande forteljing om livet på ein fjellgard for nokre tiår sidan. Historia er knapp og poetisk i forma, har få personar og ei enkel handling. Den er illustrert med naturalistiske bilete utført i tusjog akvarell, og bileta strekar under den gamalmodige og lågmælte stemninga.Skriftbiletet er stort og godt, men teksten er skriven i ei noko gamaldags nynorsk språkform. Cappelen, 1998,