Kvar har dei tatt vegen, fotografen Falckøy og dei to sønene hans? Folk finn vrakgods etter den gamle sjekta til faren, medan den eine sonen forsvinn i lause lufta og den andre ikkje er å finne om bord på Hurtigruta, der han har lugar. No driv dei med litt av kvart, desse fotografane, både video og ein slags "mennesketrafikk", og det er ikkje mange som saknar dei. Slett ikkje på Helgøy, der dei har feriestaden sin. Det er mistenkeleg mange som er glade til, syner det seg. Så det blir nok å gjere for lensmannsbetjent Petter Eliassen og for kriminalteamet med Andersen og Brenna. Ei heil øybefolkning må saumfarast, og ikkje alle har reint mjøl i posen. Men i grunn og botn ligg her eit verkande samfunnsproblem som gjer at forteljinga går djupare og er meir alvorleg enn Hauge-lesarane er vande med
